Voor het eerst hoorde ik de stilte

Het is dat hij vader werd, anders had Gijs de Koning (39) zich waarschijnlijk nooit op ADHD laten testen. Hij had het weleens overwogen, maar ondernam pas actie toen hij hoorde dat de stoornis erfelijk kon zijn.

Bij zijn zoontje ziet hij nog niets dat hem zorgen baart. ,,Ja, hij kan niet stilzitten, maar welke 4-jarige kan dat wel?''

De Koning: ,,Een kind moet je niet onderzoeken voor het 6 jaar is. We ondernemen pas actie in het geval hij vastloopt op school.''

Zoals bij hemzelf gebeurde, vroeger. ,,In mijn rapporten stond elke keer: 'Het zit erin, maar het komt er niet uit'. Of: 'Hij kan het wel, als-ie maar wil.' Met mij ging het nooit heel slecht, maar ik zat ook nooit echt lekker in mijn vel. Ook niet toen ik volwassen werd. Steeds dezelfde dingen liepen in de soep. Op het werk miste ik bijvoorbeeld deadlines en raakte ik het overzicht kwijt. Dat maakte me onzeker, want als je in de 30 bent en een goed stel hersens hebt, dan moeten die dingen toch niet zo moeilijk zijn?"

Persoonlijke administratie was ook een crime. ,,Ik liet mijn post ongeopend liggen, de stapels werden hoger en hoger. Mijn zondagen bracht ik door met nadenken over wat ik zou moeten doen, aan het eind van de dag had ik niets gedaan. Voor ik het wist had ik vier maanden m'n rekeningen niet betaald."

Toen hij vader ging worden en zich liet testen, verwachtte hij een milde vorm van add; hij vond het met zijn problemen wel meevallen. Maar de psycholoog was stellig met de uitslag: geen twijfel aan, adhd, de gemengde vorm.

De Koning: ,,Ik was vooral verbaasd, want ik zag mezelf niet als hyper." Tot iemand hem zei dat hij altijd zit te friemelen en te bewegen. Ik vond het confronterend om op die 'h' gewezen te worden."

In overleg met een arts besloot hij medicatie te proberen: Ritalin, ook wel methylfenidaat. ,,Ik had niet het idee dat het nou zo druk was in mijn hoofd, maar wilde weleens weten wat het effect was. Het was bizar; voor het eerst hoorde ik de stilte, en dacht: zo voelt het om normaal te zijn."

Hij experimenteerde eens wat. Nam er twee tegelijk. ,,Te veel, het blijven drugs, maar het was heel nuttig. In drie uur ben ik door een stapel post van vier maanden gegaan."

Tegenwoordig neemt hij alleen een pilletje als hij zich een paar uur op werk moet concentreren. ,,Liever fiets of longboard ik 's ochtends hard naar mijn werk. Dan voel ik me de rest van de dag goed."

Dat is verklaarbaar: net als Ritalin stimuleert fysieke inspanning de aanmaak van dopamine, het stofje in de hersenen dat een geluksgevoel oplevert. Een tekort veroorzaakt concentratie- en aandachtsproblemen.

Sinds de diagnose is De Koning gelukkiger dan ooit. ,,Als dingen niet lukten, bleef ik altijd maar proberen, denkend dat ik lui was, of niet slim genoeg. Nu denk ik: fuck it, hier liggen mijn zwaktes. Zo ben ik. Heel bevrijdend."

Achteraf gezien had hij beter jaren eerder naar de huisarts kunnen gaan. ,,Ik zie het als een voordeel dat ik slecht gedrag nooit heb kunnen afschuiven op de adhd. Maar de afgelopen twintig jaar overdoen met mijn gevoel van nu? Ik zou ervoor tekenen."

bron: http://www.ad.nl/dossier-nieuws/volwassenen-met-adhd~a3a367ac/

Ook al zo'n prachtig artikel! Ben super blij met dit nieuwe forum van ADHDblog.nl eindelijk een plek waar ik mijn ervaringen en vragen kan delen!

Het werkt ook allemaal perfect en is echt van deze tijd, nogmaals mijn complimenten voor ADHDblog.nl :)

wat een leuke persoonlijke ervaring heeft deze man geschreven, als ik dit zo lees ga ik weer twijfelen of ik niet een keer Ritalin weer moet proberen aan de andere kant wil ik dat ook weer niet.

Ik zeg altijd, ik ben zoals ik ben en niet anders :)

Indrukkend verhaal, vaak is het zo bij mensen met ADHD dat ze geen advies op volgen van bijvoorbeeld zijn of haar vriendin, vrouw of ouders etc..

Maar dat er altijd een tweede persoon is die dit moet vertellen (tot bij hem of haar met ADHD het kwartje valt zeg maar..) dat schoot mij te binnen toen ik dot stukje aan het lezen was:

De Koning: ,,Ik was vooral verbaasd, want ik zag mezelf niet als hyper." Tot iemand hem zei dat hij altijd zit te friemelen en te bewegen. Ik vond het confronterend om op die 'h' gewezen te worden."

Absoluut een bijzondere ADHD ervaring / persoonlijk verhaal, deze ook nog gevonden: http://forum.adhdblog.nl/conversations/volwassenen-met-adhd-elisabeth-vroegh-persoonlijk-adhd-ervaring

Hallo ik ben een man van 42 en ben gedianogtiseerd met adhd 2 jaar geleden. Na veel tegenslagen in mijn jeugd en 2 mislukte relaties kan ik nu sinds 10 jaar zeggen ik heb een gezin met 2 kinderen en ben gelukkig getrouwd. Heb 2 jaar geleden na een zoveelste depressie en slaappproblemen een uitgebreid onderzoek gekregen metoa een slaaponderzoek. De uitslag was bevrijdend Adhd, er virlen ern hoop dingen op zijn plaats. Heb nu slaapmedicatie en anti depressiva. Ben nu rustiger maar ook minder enthousiast en ern stuk luier hier blijf ik wel moeite mee hebben zijn er meer mensen die dit ook zo ervaren?

"Voor het eerst hoorde ik de stilte"

Ik ben er stil van.... heel mooi verhaal en zo herkenbaar, omdat ik pas ruim anderhalve maand concerta gebruik en nog steeds vd "stilte" geniet maar ook daar moet ik weer aan wennen.